Skip to main content

Posts

Showing posts from 2015

කිරි ලුණු රසයිද?

මෙල්බන් තුරඟ තරඟ නිසා දිග සති අන්තයක් ලැබුනා. අපි ඒ නිවාඩුවට වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තයේ පිටිසර පැත්තකට ගියා. ඒ පැත්තේ තියෙනවා විල්සන්ස් ප්‍රොම් කියන රක්ෂිත වනෝද්‍යානය. නැවතුනේ කිරි ගොවිපොළක. අක්කර 1140 ක්. ඒකෙ අයිතිකාරි හරිම ප්‍රියමනාප, ආගන්තුක සත්කාරයට ලැදි, අවුරුදු 60 ක විතර ඕස්ට්‍රේලියානු ගැමි කාන්තාවක්.  ඇය කිව්වේ ඈ ඒ වගේ ගොවිපොළකම ඉපදිලා ජීවිතේම පිටිසර ගත කල බවත්, නගරෙට යන්න කිසි කැමැත්තක් නැති බවත්. එයා ට දූ ල තුනයි එක පුතයි. ළමයි හතර දෙනාටම ඒ වගේ විසාල ගොවි පොළවල් හතරක්. ඒ හැම එකක්ම බැංකු ණය අරං බිංදුවෙන් පටන් ගත් ඒවා. ඇගේ ගොවිපොලත් සැමියා එක්ක පටන් අරන් තියෙන්නේ අක්කර 100 න්... එයාම ඉදිරිපත් වෙලා අපිව එයාගේ වත්තෙයි ගොවිපොලෙයි එක්කන් ගියා.  වත්තේ ඇවිදින ගමන් පලතුරු කඩ කඩා කන්නට දුන්නා. ගෙදර එනකොට කලින්දා දාපු බිත්තරත්, එවෙලේම කපපු එළවලුත්, එයා ගේ 'හෝම් මේඩ්' රුබාබ් ෂැම්පේන් බෝතලේකුත් තෑගී දුන්නා. ඇත්තටම තව මොනවා හරි ඕනෙද කියලත් පෙරැත්ත කරමින් ඇහුවත්, ඇයගේ ත්‍යාගශීලී ගුණය exploit කරන්න අපිට හිතුනේ නැහැ. මේ හැම දේකින්ම මට පෙනුනේ ඈ මහන්සි වෙලා වැඩ කරන, කාරුණික කාන්තාවක

වසන්ත අකරතැබ්බ - මල් වලට වෙඩි තියමු!

මේ දවස්වල අපි ඉන්න පැත්තට වසන්තය ලබලා. වසන්ත කාලෙට මල් පිපිලා ගස් වල දළු දාල එනවා කියල හැමෝම දන්නවනේ. ලංකාවේ සමහර කට්ටිය හිතන් ඉන්නේ මෙල්බන් කිව්වාම කොන්ක්‍රීට් වනාන්තරයක් කියලා. ඒ උනාට ඇත්ත කතාව නම් මෙහෙ ගස් වැල්, වන සතුන් ගෙන් පිරිලා. මේ අතීතයේ හෙළයන් විසින් මෙල්බන් හි ගොඩනැගු සිරිසඟබෝ ප්‍රතිමාවක් ... නොවේ.   ගස් වැල්, උද්‍යාන තියෙන එක හරිම හොඳ දෙයක් උනාට, පරාග අසාත්මිකතා තියෙන අන්ත අසරණ කට්ටියට නම් වසන්ත කාලෙට ඒ ගස් වැල්, උයන් වලින් හරිම අපලයි. වසන්තයේ තණකොළ කපන සුවඳ එනකොටම පරාග අසාත්මිකතා කාරයන්ට වැඩේ සෙට් වෙනවා. හචිස් හචිස්! ඇස් රතු වෙනවා. කඳුළු පිරෙනවා. උගුර රිදෙන්න ගන්නවා. දවස් දෙකකින් ටිෂු පෙට්ටිය ඉවරයි. ඒ මදිවට උගුර රිදෙන නිසා කතා කරන්න බෑ. ඇඟ ත් රිදෙනවා. අනේ පව් අපි :( තණකොළ කපන සුවඳට සමහරු ආසයි. මමත් ආස සුවඳ ජාති තියෙනවා. ලයිස්තුවේ උඩින්ම තියෙන්නේ පිච්ච මල් සුවඳ. මම කලින් ඉගෙන ගත් විශ්ව විද්‍යාලයේ ගොඩනැගිලි දෙකක් යා කරන දෙවෙනි මහලේ පාලමක් අතරින් යනකොට පිච්ච මල් සුවඳින් නහය පිරෙනවා. ඒ පාලම දෙපැත්තෙන් ආරුක්කු හදලා උසට වැවුණු පිච්ච මල් වැල් නිසයි. මල් ප

සහානුයාතයෙන් අනන්තය වෙත නොයමු!

සහානුයාත ක්‍රමය මුලින්ම මට හමුවෙන්නේ උසස් පෙළ ශුද්ධ ගණිතයේදී. කොහොමත් මට ව්‍යවහාරික ගණිතය ගැන තිබුණු ඇල්මැරුණු ස්වභාවය ට වඩා උනන්දුවක් ශුද්ධ ගණිතය ගැන තිබුණා. මම සහානුයාත ක්‍රමය ට ගැටළුවක් විසඳනු බලා සිටි ගුරුතුමී 'ඔයාට හරියන්නේ ප්‍රෝග්‍රැමිං' යැයි පැවසුවත්, ඒ වෙන විට නම් පරිගණක ක්‍රමලේකනයේ සහ සහානුයාතයේ  සම්බන්ධය දැන සිටියේ නැහැ. සහානුයාත ය නැත්නම් recursion පැහැදිලි කර ගන්න සරල උදාහරණ කිහිපයක් කිව්වොත්: 1) කතන්දරේ - එකමත් එක රටක පොඩි බබෙක්ට නින්ද යන්නේ නැති නිසා එයා නිදි කරවන්න අම්මා ගෙඹි පැටියගේ කතාව කිව්වා.       ....එකමත් එක රටක ගෙඹි පැටියෙක් හිටියා. ගෙඹි පැටියට නින්ද  යන්නේ නැති නිසා එයා නිදි කරවන්න ගෙඹි අම්මා වලස් පැටියගේ කතාව කිව්වා.             ... එකමත් එක රටක වලස් පැටියෙක් හිටියා. වලස් පැටියට නින්ද  යන්නේ නැති නිසා එයා නිදි කරවන්න වලස් අම්මා මුගටි පැටියගේ කතාව කිව්වා.                   ...මුගටි පැටියට නින්ද ගියා.        ....ඉතින් වලස් පැටියට නින්ද ගියා.      .....ඉතින් ගෙඹි පැටියට නින්ද ගියා. ඉතින් බබාට නින්ද ගියා. 2 ) රුසියන් බෝනික්කෝ සෙට් -  මේ පහත

උදාන!

"උදාන" කියන්නේ ඉතාම පරමෝත්කෘෂ්ට ප්‍රීතියක්... පිටාර ගලල ගිහින් පිටස්තරයන්වත් ප්‍රබෝධමත් කරන හැඟීමක්! මහන්සි වෙලා වෙලා උසම උස කන්දක් නැග්ගාම, අමාරුම අමාරු විභාගයක් සමත් උනාම, කට්ට කාල කාල ගොඩ ගියාම, කෑ ගහලා උඩ පනින්න තරම් සතුටක් දැනෙන්නේ, අන්න ඒ උදාන ය! ඒ උනත් වචන හරි වටිනවා කවියන්ට. මිල වැඩිම කවි සරලයි සුගමයි. වචනයක සාන්ද්‍රණය හරි ඉහළයි එතකොට. හරියට මකියාටෝ වීදුරුවක් එක පාරට බිව්වා වගේ... ...හැම පදයක්ම ඇඟට වදිනවා මදි නොකියන්න. අනේකජාති සංසාරං සන්ධාවිස්සං අනිබ්බිසං ගහකාරකං ගවේසන්තෝ දුක්ඛා ජාති පුනප්පුනං ගහකාරක දිට්ඨෝ’සි පුන ගේහං න කාහසි සබ්බා තේ ඵාසුකා භග්ගා ගහකූටං විසංඛිතං විසංඛාරගතං චිත්තං තණ්හානං ඛයමජ්ඣගා 1 Through the round of many births I roamed without reward,     without rest, seeking the house-builder. Painful is birth     again & again. House-builder, you're seen! You will not build a house again. All your rafters broken, the ridge pole destroyed, gone to the Unformed, the mind has come to the end of craving 2 1 - ධම්මප

වැඩකරුවෝ වීම නොහොත් ඉස්කෝලේ පාඩම්

දැන් අපි එකේ ඉඳන් 13 වසර වෙනකම්ම අවුරුදු ගාණක් ඉස්කෝලේ යනවනේ. ඒ ගිහින් ගණිතය, භාෂාව, විද්‍යාව, ආගම, සමාජ අධ්‍යයනය, සෞන්දර්යය වගේ ගොඩක් විෂය ඉගෙන ගන්නවා තමයි. එක වසරේදී ඉගෙන ගත්තු ඒවලින් දෙක වසරට යනවා. දෙක වසරේදී ඉගෙන ගත්තු ඒවලින් තුන ට යනවා. ඔහොම ඔහොම... තව දේවල් තියෙනවා විෂය වලට කිසිම අදාලත්වයක් නැති, හැබැයි ඊට සමානවම (සමහර විට ඊටත් වඩා) පසු කාලීනව ජීවිතේට ඕනි වෙන දේවල්. මේ එහෙම පාඩමක්. මේක මතක් උනේ සොඳුරු සිත ලියපු ඉස්කෝලේ පංති භාර ගුරුතුමියක ගේ දවස පටන් ගන්න කොට තියෙන වැඩ ගැන සටහනක් දැකලා. ඇත්තටම විෂය ඉගෙන ගන්නයි, ක්‍රීඩා/කලා කටයුතු යි ඇරුනම තව කොච්චර වැඩ තියෙනවද ඉස්කෝලේ?! ලංකාවේ ගොඩක් ඉස්කෝල වල උදේට පන්තිය පිරිසිඳු කරන්න ඕනේ ළමයි. එතකොට උදේ බෙල් එක ගහන්න කලින් ප්‍රින්සිපල් ගේ කාර්යාලයට ගිහින් රෙජිස්ටර් එකයි, රෙකොර්ඩ් පොතයි ගේන්නත් ඕනේ. ගුරු මේසේ පිහදාල අස් කරලා මේස රෙද්ද ගසල බසල, මල් වාස් එක හරිගස්සන්න ඕනේ. කලු ලෑල්ල/වයිට් බෝඩ් එක පිහදාන්න ඕනේ. බෞද්ධ ඉස්කෝල වල නම් මල් වට්ටිය හදල(ඒකට මල් නැති දවසට හොරෙන් ඉස්කෝල වත්තෙන්ම මල් කඩන එක වෙනම ගේමක්) පහන් හඳුන් කූරු පත්තු ක

තොප්පි දා ගැනීම

පහුගිය දවසක මම පළවෙනි පාරට ඕස්ට්‍රේලියාවේ උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයකට සහභාගී උනා. කලින් යාළුවොන්ගේ උපාධි උත්සව වලදී එයාල එක්ක 'සෙල්ෆි' අරගන්න එක, එයාලගේ පිහිටෙන් කන බොන එක වගේ දේවල් මිසක් උත්සවේ ඇතුළට ගිහින් තිබුණේ නෑනේ. ලංකාවේ උපාධි ප්‍රදානෝත්සව වලට වඩා වෙනස්කම් කීපයක් දැක්කා.. එකක් තමා වෙනම තැනක හෝල් එකක නෙමේ විශ්ව විද්‍යාලය ඇතුලේමයි තියන්නේ. මෙහෙම කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ අවුරුද්දකට කීප වතාවක් මෙහෙම ප්‍රදානෝත්සව තියෙන නිසාත්, එක වාරයකදී දවස් කීපයක් තිස්සේ සැසි කීපයක් පවත්වන නිසාත් වෙන්න ඇති (එතකොට එක සැසියකට එන ළමයි ගාන පොඩ්ඩක් නිසා ගොඩක් ලොකු ශාලාවක් ඕනේ වෙන්නේ නෑ). ඇඳුම නම් කියන්නේ 'formal' එකක් අඳින්න කියලා. පිරිමි ළමයි ගොඩක් ටයි කෝට් අඳිනවා. ගෑණු ළමයිනටත් ඕනෙනම් කලිසමක් අඳින්න පුළුවන්, ඒත් ගොඩක් අය ලස්සන ගවුමක් අඳිනවා. තම තමන්ගේ ජාතික ඇඳුම් උනත් කැමති නම් අඳින්න පුළුවන්. එදා උත්සවය පටන් ගත්තේ උදේ 10ට උනත් උපාධි ලබන අයට උදේ 8 - 9 වගේ වෙනකොට එන්න කියලා තිබුණා. ඇදගෙන නාගැනීමේ ජන්ම පුරුද්ද නිසාම ඔසරියක් එක්ක පැය ගානක් නටලා යන්තම් 9 වෙනකොට තමයි අල්ලපු වටේ ඉන්න මාත් එත

මගේ එළවලු පලතුරු ඩයට්

අරහේ   රසිකොලොජිස්ට්  එළවලු පලතුරු ඩයට් ගැන ලියල. ගිය සතියේ මාත් ඔහොම එකක් කරල කිලෝ දෙකක් අඩු කර ගත්ත නිසා මටත් ඒක ගැන පොඩ්ඩක් ලියන්න හිතුනා. මම් තුමිය ඉස්සර නම් සෑහෙන්න කෙට්ටුවට හිටියේ.  ඔන්න එක පාරක් යාලුවෙක්ගෙ තාත්තා අසනීප වෙලා ඒ අන්කල් බලන්න ගෙදර ගියා මායි යාලුවෝ දෙන්නෙකුයි. යද්දී අංකල්, පුතා (අපේ යාලුවා) එක්ක කොහෙද ගිහිං. ඉතින් අපි අරන් ගිය ඔය ඇපල් පැපොල් (ලංකාවේ අසනීප කාරයෝ බලන්න යද්දී ඒවනේ අරන් යන්නේ) ටික ආන්ටි ට (යාළුවගේ අම්මට) දීල ආව. ඔන්න පහුවදා කැම්පස් එකේදී යාලුවා හම්බුණාම මිනිහ මට කියනවා ආන්ටි කිව්වලු 'අනේ අර හරිම කෙට්ටු ගෑණු ළමයෙක් ඇවිදින් පලතුරු වගයක් දීල ගියාය, ඒ ළමය දැක්කම මට පලතුරු ටික ඒ ළමයටම කාල පොඩ්ඩක් පණ ඇතිව මහතට ඉන්ඩ කියන්න හිතුනය කියල'. නෝන්ඩි සාගරේ ඉතිං. දැන් මම මේ රටට ඇවිදිනුත් ඉන්න කොට, මෙහෙ අංකල්ල ආන්ටිල අපේ ගෙදරට ස්කයිප් ටෙලිෆෝන් මගුල් වලින් කෝල් දිදී කියල 'අනේ ඔයාලගේ දූ හරි කෙට්ටුයි' කියල. ඕනේ නැති එකක් නෑනේ ඉතින් කට්ටියට. නිවාඩුව ට ලංකාවට ගිය හැටියේ අම්මයි තාත්තයි ඉතින් වැඩේ මාව මහත් කරලා ගන්න ලොකු ට්‍රයි එකක්. අම්මේ උදේටත්

අපිට ඕනෑ ජනපති කෙනෙක්! We need a President!

අදීන වන්නට නම් ජනපතිවරු රජුන් නොකළ යුතුය. බහුතර චන්දෙන් පත්ව එන ජනපති කෙනෙක් වුවද සාමාන්‍ය පෘතග්ජන මිනිසෙකි. ඔහුට/ඇයට කොන්ද නමාගෙන එහෙයි එහෙයි කියන්නට යාම දීන කමකි.  තනතුරකට කළ ගුණ සැළකිය යුතු යයි සිතීමද මේ දීන කමේ ලක්ෂණයකි. අපි කළගුණ සළකමු පුද්ගලයන්ට, පුද්ගලික මට්ටමින්. ඇයි අපි මෙතරම් බය පක්ෂපාත වන්නේ?  ප්‍රශස්ති ගයන්නට තවත් සහේළිලා ප්‍රතික්ෂේප කරමු. වැරැද්ද දුටු තැන වැරදි යයි කීමට තරම් නිර්භය වෙමු. විරුද්ධ මත වලට ගරු කරමු. සැබෑ නිදහස පතා අරගලය නිමා නැත. එය නිම නොවන සදාකාලික ප්‍රයත්නයකි. නව ජනපති ඉන්ද්‍රජාලිකයකු නොවේ. බලය මෙන්ම වගකීමද ඇත්තේ අප අතමය. It is a beautiful day for  democracy. But the struggle is not finished. The new president cannot magically make things right. It is a constant struggle, allowing for dissent, and looking for solutions. Together. And now, there is hope.