Skip to main content

Campus Comedy (Tragedy?)

I love my campus. I love the shady trees that line Reid Avenue and Thurston Road and the pretty yellow flowers that bloom and fall ever so gently on the young lovers who underneath. On early mornings I enter uni through Thurston Road entrance, and walk down the path past the Open Canteen, past the Math department, along the campus grounds, and I have felt the eternal youth that resides in these quarters, of truth and beauty and freedom…

And yet, sometimes I do wonder what is going on inside certain people’s heads. The way these people act is so illogical and perplexing – not to mention disgusting. What am I getting at here? For one thing, I have noticed there seems to be a new breed of male students who have taken up the habit of passing snide comments to their fellow female students (on the way they dress). Yes, I do know that this is common practice in our much ‘cultured’ isle but really, I have spent four years at UOC and no one had anything to say to me inside uni – until these twerps showed up. You’d expect university students to behave with a little more decency than their peers. At least.

Perhaps a psychiatrist would find it rather intriguing that certain half-baked twits in my side of uni go completely overdrive when they see a girl in three-quarter jeans. Hmmm…now why is that?
Could it be that these morons are actually time travelers from another century (rather repressive one at that) who accidentally got swapped because of a disturbance at the quantum level?
Or wait! I’ve got it! They have schizophrenia! Poor souls! They must be hallucinating that the world is about to be taken over by Giant Three Quarter Monsters. Gosh you’d expect they’d be given immediate medical attention!


On a more serious note though, I do actually feel sorry for these twerps. These are the guys who never top their batch, who never understand what the lecture is about. If you ask them what kind of applied research Sri Lanka needs (in their stream), they’d be completely clueless. If you ask what keeps them going, what drives them, what excites them about their field of study; they’d give you a blank stare.

Pointless. Utterly pointless.

Where is their dream? What is their quest?

Surely the reason they came to uni is not to hang around the cafeteria with a bunch of brain dead yes-men and deliver commentaries on the clothes of passing girls? If they have nothing to do, why don’t they do some quiet reading in the library? Or take up a sport? There are such things called libraries and gyms you know!?!


I know a pali slogan: විද්‍යා දදාති විනයං Vidya dadaathi vinayang . I don’t know about the Vidya part, But the vinaya part certainly seems to be zilch at this point in time . . .

Comments

  1. Some people just don't have values or care about anything. They have no ambitions or goals. They probably got pressured to get into Uni. but studying is not on their list of priorities. And they probably also dont like it when they see other people doing better either.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

පර්යේෂණ සහ ආචාර ධර්ම අවසරය

පසුගිය සති කීපයකම නිරත වෙලා හිටිය වැඩක ප්‍රතිපල ඊයේ ලැබුණා. ඒ මගේ පර්යේෂණය සඳහා ඕනෑ උන 'ආචාර ධර්ම අවසරය' නැත්නම් ethics clearence එක ලැබීමයි. මගේ පර්යේෂණය මුලික වශයෙන් පරිගණක විද්‍යාව සහ මෘදුකාංග ඉංජිනේරු විෂයන් වලින් කෙරුනත්, මිනිසුන් ද සහභාගී කරවාගෙන කෙරෙන කොටසක් ඇති නිසා තමා මෙහෙම අවසරයක් ගන්ඩ උනේ. ටිකක් පැහැදිලි කරොත්, මේ පර්යේෂණයේ ප්‍රථිපලයක් වන මෘදුකාංග පද්ධතිය නිවැරදිව වැඩ කරනවාද නැද්ද කියන එක තහවුරු කරන්න එක විද්‍යාගාරයක කරලා බලල මදි (සහ කරන්න අමාරුයි). 'හැබෑ ලෝකයේ' එය වැඩ කරන හැටි බලන්ඩ ඕනේ. මගේ පර්යේෂණය 'ස්මාර්ට් තාක්ෂනය' නැත්නම්, කෘතිම බුද්ධිය සහිත ගෘහස්ත පද්ධතියක් (smart home) සම්බන්ධයෙන්. වෙනත් මෘදුකාංග වලට වඩා මේ වගේ පද්ධතියක් හදන කොට ගොඩක්ම සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනේ මිනිස්සු මෙහෙම තාක්ෂනෙකට කොහොම ප්‍රතිචාර දක්වයිද කියලා.  හිතන්න, ඔයාලගේ ගෙදරත් කෘතිම බුද්ධියක් නැත්නම් 'ස්මාර්ට්' පද්ධතියක් හයි කරලා කියලා. මේ වගේ පද්ධති වල අරමුණ මිනිසුන්ගේ ජීවිතය පහසු කරන එක. උදාහරණයකට ඔන්න ඔයාගේ 'බුද්ධිමත් ගෙදර' ලව්වා ඔයාට පුළුවන් වෙලාවට ලයිට් දාන...

Bluetooth support on Android Emulator

I have been playing around with Android lately, and one thing that annoyed me is the emulator does not support Bluetooth (as opposed to J2ME emulator, which does). So if you do not have an actual Android device (like me), and you want to do Bluetooth/WiFi programming, you run in to a problem. Fortunately, there is a way out - Install the Android image on a VM and use your own Bluetooth device. This is what I did: Download Androidx86 from http://www.android-x86.org/ . This is an .iso file, so you'd need something like VMWare or VirtualBox to run it. Me, I use VirtualBox. When creating the virtual machine, you need to set the type of guest OS as Linux instead of Other. After creating the virtual machine, set the network adapter to 'Bridged'. Start the VM and select 'Live CD VESA' at boot. Now you need to find out the ip of this VM. Go to terminal in VM (use Alt+F1 & Alt+F7 to toggle) and use the netcfg command to find this. Now you need open a command...

ගිම්හානයේ අග රන්වන් දින

මේ ගෙවෙන්නේ ගිම්හානයේ අග කොටස.  පසු ගිය සතියේ ඉතාම තද රස්නයක් තිබුණු සතියක්... නිවෙස් වල වායු සමීකරණය නැතිව ඉන්න බැරි තරම්.  ජනවාරි 25 සවස අපි පවුලම - දෙන්නෙක් වැඩ ඉවර වෙලා, එක්කෙනෙක් එයාගේ පෙර පාසල ඉවර වෙලා - ගෙදර එද්දී හයහමාර පහු වෙලා. සවස් උනත් ඉර එළිය හොඳට ... මේ දවස් වල රැ නවයට ත් එළියයි නේ.  ජනවාරි 26 බදාදා  ඕස්ට්‍රේලියානු දිනය  අපේ නිවාඩු දිනයක්. ඉතින් අපි 25 සවස ගෙදර ඇවිත් රෑ කෑම හදන අතරේ කතා කරේ පස්සෙන්දා මොකද කරන්නේ - කොහෙද යන්නේ කියලා. මේ දවස් වල ඔමික්රෝන් උවදුර  නිසා පරිස්සමෙන් යන්නත් ඕනේ.  ඒ අතරේ ඇමතුමක් ආව යාලුවෙක් ගෙන් - යෝජනාවක් ආවා වෙරළ ට යන්න - පස්සෙන්ද නෙමෙයි - එදා ම - එවෙලේම! යුද්ධයක් කරලා පොඩි මෑන් ට ත් පොඩ්ඩක් කවාගෙන, පිහිනුම් ඇඳුම් ඔක්කොමත් අරන් ගියා! එදා අපි ගියේ Seaford. මුහුදට බහින කොටත් රෑ 9 ට කිට්ටු යි ! දවසෙම රත් වෙලා ඉඳලා මුහුද ට බැස්සම හරිම සනීපයක් දැනුනේ ... ගිම්හාන කාලේ නිසා රෑ උනත් වතුර උණුසුම්. පැයක පමණ වතුරේ ඉඳලා තමයි අපි එදා ගෙදර ආවේ. ඒ...